ilk kazamız...

4. ayına girdiği gün Aylin'im ana kucağından düştü:( ana kucağının etrafına yastık koymuştum, yere de yakındı ama yine de çok korktu yavrucum ağlamaya başladı, o ağladı ben ağladım.. ne yapacağımı şaşırdım. neden sonra aklıma bir yerine bir şey oldu mu diye bakmak geldi, yüzüne, kollarına, bacaklarına her yerine baktım, çok şükür bir şeyi yoktu.
baş çarpması olsaydı uykusu gelirdi hemen uykusu gelmedi.
bir yerine bir şey olsaydı durmadan ağlardı, ağlamadı da sonradan.
ama gel gör ki içim hiç rahat değildi, bütün gece beşiğine gidip nefes alıyor mu diye baktım.
o da normalde gece daha seyrek uyanırken gece sık sık uyandı mızıldandı.
içim rahat etmedi, aldım bugün doktora kontrole götürdüm hem arada aylık kontrolü de olur bahanesiyle. doktor bir güzel kontrol etti, hiçbir şeyi yok sapasağlam dedi, daha dur bakalım koltuktan bile düşçek, düşmeyen çocuk yoktur dedi. aman dedim ben almayayım. ana kucağından düşünce bile başıma neler geldi, koltuğu düşünemiyorum bile.
bugün doktor çıkışı alışverişe çıktım, bir oyun halısı aldım bir de Chicco'dan mama sandalyesi. oyun halısını hemen açtım içine koydum Aylin'i. naıl sevindi anlatamam. :)
Yavrum benim Allah seni bana bağışladığı için ona her gün şükrediyorum...