bir kitap: Kardeşimin hikayesi

Başka bir Livaneli kitabıyla karşınızdayım efem. birçok kişinin harika diye yorumladığı bu kitap için mükemmel diyemiycem ben.  bana nedense sanki yazar olmayan birinin acemice yazılmış ilk romanı gibi geldi bu kitap. ama yine de okunabilir. zaten akıcı bir kitap çabuk biter. kitabın son bölümleri sürprizlerle dolu ;)

romanın baş kahramanı garip bir adam ve bir kitap aşığı.

kitaptan bölümler:


* edebiyat gerçekten daha gerçektir.

* sokakta biri Sokrates'e hakaret etmiş, bir de tekme atmış. Sokrates hiç aldırmadan yürüyüp gitmiş. Durumu niye bir tepki göstermediğini sormuşlar. o da 'Bir eşek beni ısırırsa onu dava mı etmeliyim sizce?' demiş.

* 'Mankurt'u biliyor musun; hani eskiden Asya'daki  kabilelerin bir düşman savaşçısını esir aldıkları zaman uyguladıkları yöntem. Adamın kafasındaki saçları kazırlarmış, sonra yeni kesilmiş bir koyunun ıslak işkembesini o çıplak başa sıkıca geçirir, savaşçıyı başına kadar toprağa gömer ve Asya güneşinin altında günlerce bırakırlarmış.  ölmesin diye yemek yedirirlermiş elbette. bir süre sonra adamın saçları uzamaya başlayınca kuruyan, sertleşen işkembeyi geçemediği için kıvrılıp geri döner, adamın beynine doğru büyürmüş korkunç acılar çeken adam bir süre sonra kimliğini, kişiliğini, her şeyi unutup mankurt haline gelirmiş. bu savaşçıları kendi kabilelerine karşı dövüştürürlermiş.

* çünkü insan hiçbir umut beslemediği zaman durumu kabullenebiliyor ama kapkara bulutlar arasından iğne ucu kadar kendini gösteren bir güneş ışını belirince bütün dünyası o ışığa bağlı oluyor. ben de umutlanmıştım ve bu bana iyi gelmemişti.