yorgunum, yorgunsun, yorgun!

pazartesi sendromu yaşamayan insan, pazartesi işe gitmek zorunda olmayan insandır!
acık ve net!
hele bir de pazartesi günleri diğer calışma günlerinden daha fazla işin varsa vay haline!
az once facebook'a şoyle yazdım, durumun ne kadar vahim olduğunu siz gorün;

okuldan yorgun argın ve sinirli cıkıp (7saat ders+yazılı+nobet) evi savaş alanı gibi ve ocağı yemeksiz bulunca ağladığım doğrudur,,, sonuc? once kızıma sarıldım, 3ceşit yemek yaptım ve ortalığı topladım,,, anne olmak zor, calışan anne olmak cok daha zor,,,

okula gittim, cocuklar curcuna,, konu Atatürk'ün hayatı, tabi İngilizce dersi olarak
bana bakın dedim, ders sadece ingilizce değil tarih de var bu derste hem de Atatürk, konuşanı yamulturum! 
ben oyle dememişim sanki, deli cakması bir sınıfım var ne yaramazlıklar ne yaramazlıklar!
yahu bir durun bak sohbet havasında gececek ders desem de yok fayda
oyle mi oyle idarecime dedim ki hocam bu sınıfa bir ihtilal yapalım
diğer ders ortası geldi hocam bir azar bir haşlama
dedim belki faydası olur ama ne gezer
zar zor dersi bitirdim ama ders bir değil ki, zaten oncesinde yazılı yapmışım kafa duman
sonraki dersleri de kavga gürültü bitirdim
arada 4, kattan 1 kata in nobet tut yukarı cık
ayağıma ağrılar gire gire eve geldim ki
gelmez olaydım
ev savaş alanı
hırsız girse bu kadar dağılmaz ev
ocakta yemek de yok
napacam ben şimdi diye gozler sulandı
baktım aylin kucağıma binmeye calışıyor gülerek
dedim gülcan ağlamak senin neyine kalk yemek yap
aylin cekmeceleri dağıtırken iki dakkada yemek cıkardım acele acele
yatırdım bıcırığı
ev toplanacak, hallaaaaa toplanacak
katlanacak camaşırlar vs vs vs
ahh ahh calışan anne olmanın zorlukları
bir gülcan daha lazım bana