bugün iş dönüşü yazdım aklıma bu cümleyi
bu ara işe gidip gelirken resmen şairleşiyorum yollarda.. belki de sadece yollarda kendi başıma ve kendim olduğum içindir. onun haricinde hep birileri bir şeyler var hayatımda.. bolca insan, kitaplar, telefon, internet.. demek ki bunlar olmasa baya bir üretici olacağım yalnız kaldıkça..
bazen o kadar ihtiyaç duyuyorum ki yalnız kalabilmek için.. kendim olmak, yaralarımı sarmak, dinlenmek, yoluma devam edebilmek için..
zorlu iş hayatımın, mutluluk verici ama yorucu annelik hayatımın ara duraklarında hep düşüncelere dalıyorum bu ara.. hayatın anlamı, kültür, inanç, sohbetler, işe yarayabilmek... belki de çok yoruyorum zihnimi bu ara..
efendim neyse çok uzattım. sadede gelelim
bugün gene hayatım ve hayatımın anlamı üzerinde düşünürken şu cümle kazındı aklıma:
--- HAYAT DENEN ŞU TİYATRODA OYUNCU OLMAYI HAYAL EDERKEN, KENDİNİ SEYİRCİ KOLTUĞUNDA BULMAK.. YA DA EN FAZLA KONUK OYUNCU...
evet efendim bende son durum bu...
siz kalın sağlıcakla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder