dün Aylin'i 2. ay aşısına götürdüm.
BCG(verem), beşli karma aşı (difteri, boğmaca, tetanoz, polio, menenjit), zatürre (KPA) aşılarının yapılması gerekiyordu. verem aşısını koluna vurdu sağlık ocağındaki hemşire, diğerlerini de iki bacağına. tabi aşılar vurulurken ne kadar çok ağladığını söylemeye lüzum yok sanırım. hemen sakinleştirmek için karnını doyurdum. eve büyük bir korkuyla geldim bütün gün ve gece ağlayacak diye. eve gelince biraz ağlayıp sustu, gece yatırdım ama bütün geceyi diken üstünde geçirdim ya gece ağlamaya başlar da sabaha kadar susmazsa diye ödüm koptu.
neyse ki geceyi sağ salim atlattık derken bugün dünyayı bana dar etti, tam kışlık battaniye,eldiven,şapka alışverişine çıkmışken bebek arabasında bastı yaygarayı, yanımda arkadaşım da gelmişti, o aylini sakinleştirmeye çalışırken ben yarışmada bonus toplar gibi alelacele bulduğum herşeyi poşete atıp fırladım dışarı. kucağıma alıp sakinleştirdim,tam bebek arabasına koyacam hanımefendi gene bastı yaygarayı ben bi elimde aylin öbür elimde bebek arabası baya yol kat edip eve geldim.
yemek yaparken de aynı senfoni devam etti. fitil kullanma taraftarı olmama rağmen (sancı yapar korkusuyla) başka çare kalmayınca fitile sarıldım. anında dışkısını yapıp rahatladı.
dün hemşire bir de istersen rota virüsü aşısını da bugün yapalım ya da bir ay sonra gel dedi, onu bir ay sonraya bıraktım, iyiki de bırakmışım, bi de o olsaydı halim duman olmuştu heralde...
anne olmak ne zormuş, ayline aşı vurulurken ben de ağlayacaktım nerdeyse, kendimi kastım durdum, bakamadım yavruma aşılar yapılırken, kolunu bacağını tutarken başımı başka yere çevirdim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder