kitap: ermiş

halil cibran Lübnanlı filozof, şair ve ressam..  resimlerle geçinmiş bir süre. Rodinden ders almış. fakirlikten 48 yaşında ölmüş ama kendini hep sevgiye adamış..

 kendimi daha tutamasam kitabın yarısını buraya yazacaktım :)
ben şimdiye dek bu kitabı nasıl okumadım ayıp bana :)

-- .. sevginin tutsağı olmayın, sevginizi kullanarak birbirinizin üstünde baskı kurmayın.
-- herşeyi kendine çağıran deniz, beni de çağırıyor, gitmeliyim.
-- kimbilir kaç kez yelken açtınız düşlerimde. ve işte tam uyanmıştım ki , geldiniz, oysa uyanmışlığım en derin düştür benim için.
-- karşısındakine kendinden başka hiçbir şey vermez Sevgi, ve kendinden başka hiçbir şeyi de geri almaz.
-- şarkı söyleyin, dans edin, eğlenin birlikte ama ikinizin de birer yalnız olduğunuzu unutmayın.
çünkü lavtadan dağılan müzik aynı, ama nağmeleri çıkaran teller ayrıdır.
-- çalıştığınız zaman akıp giden saatlerin fısıltılarını içinde müziğe dönüştüren bir ney'e benzersiniz.
--sevinciniz, gerçekte peçesini kaldırmış kederinizdir.
-- ne zaman ki günleriniz ihtiyaçları düşünmeden ve geceleriniz de bir pişmanlık ve tutkuyla dolu olmadan geçer, işte ancak o zaman özgür olabilirsiniz.
-- düşünceniz ve hırsınız, engin denizlere açılmış olan ruhunuzun dümeni ve yelkenleridir.
-- içinizdeki iyiden söz edebilirim ama kötüden edemem,
çünkü kötü, kendi açlığı ve susuzluğu nedeniyle işkence çeken iyiden başka nedir ki?
-- biz gezginler, hep en yalnız yolları aramışızdır, bir günü bitirdiğimiz yerde yeni bir güne başlamayız; ve hiçbir şafak, grubun battığı yerde bulamaz bizi.