kutsal ve zor meslek

kutsal meslek deyince (tabi ki anneliğin yeri başka) akla ilk oğretmenlik geliyor,,,,du onceden sonra ne oldu anlamadık ne oğretmenlik kutsal kalabildi ne de eğitim

BANA BİR HARF OĞRETENİN KIRK YIL KOLESİ OLURUM lafı ccooook cok gerilerde kaldı, artık veliler ağızlarında sakızla oğretmen karşısında eli cebinde senli benli konuşabiliyor

cocuk kolunuza carpıp ayağınıza basıp ozür bile dilemeden bakmadan gidebiliyor

bugün 4, katta nobetci idim, afacan bir oğrencimin velisi geldi ve bana ilk cümlesi şu oldu; hocam biz oğretmenlere kızardık falan da Allah size sabır versin ya, ilk kattan şuraya gelene kadar canım cıktı bu cocuklara ne olmuş boyle, işiniz zor valla,,,,

yaaa dedim neler cekiyoruz biz gorun işte, sonra oğlunu yanımıza cağırdı bir iki nasihat cekti yanımda hocanın lafını dinle gibilerinden cıktı gitti

bir sonraki ders arası anne babası boşanmış bir oğrencimi yanıma cağırdım velin toplantıya gelmedi baban bu hafta okula gelsin dedim, kızın bana cevabı ben babamı babalıktan reddedeceğim kendimi bildim bileli benimle hic ilgilenmiyor icki de var zaten hic sevmiyorum, gormek bile istemiyorum oldu, buyur burdan yak,,,,

zil caldı sınıfa girdim cocuğun birine sınava girmemişsin diye sordum, evet hocam uyuyakaldım
ben;hmm raporun yok yani o zaman otomatikman sıfır almış sayılırsın
cocuk; hocam ben zaten sıfır alırdım oldu
bir baktım derste camdan kağıt ucak ucuruyor aynı cocuk
aldım idareciye gotürürken eli arkasında kabadayı gibi bu sefer gotürmeseniz diyor
girdim idareci odasına daha girer girmez idareci oğlum kolunu kabadayı gibi sallama oldu

tabi hep boyle kotü değil oğrenciler 1-2 tane yazılısı 100 olan, derslere canavar gibi katılan oğrenciler de mevcut, zaten onlar da olmasa bu mesleğin cekilecek yanı kalmadı

ki ben kendimi bildim bileli oğretmen olmak isteyen idealist bir insanım,,,