kitabı okurken film izliyormuşum havasında hissettim kendimi, yer yer gereksiz uzatmalar yapılmış, kitap biraz daha kısa olabilirmiş tabii ama yine de çok akıcı buldum kitabı.
eleştirdiğim bir başka yön de türkçeye çevrilirken İtalyanca yazılan kelimelerin dipnot olarak çevirmen tarafından yazılmaması oldu.
Signora ve Aidan arasındaki duyguların kitabın daha en başında hissettirilmesi bence heyecanı azaltmış.
kendim de dil öğretmeni olduğum için ayrıca bir dil öğrenmenin insan hayatında ne gibi değişiklikler yaratabileceğinin ve insanları nasıl birleştirebileceğinin bir örneğini gördüm bu kitapta.
ve kitabı okurken zaten önceden hafiften başlayıp bırakmış olduğum İtalyanca öğrenme sevdası alevlenmiş oldu. fırsatım oldukça en azından bir iki kelime de olsa ilerletme sözü verdim kendime. hatta kitapta önceden öğrendiğim kelimeleri görüp hatırlayınca sevindim. zaten dil öğrenmenin en güzel yanlarından biri de bu. bir filmde, şarkıda, kitapta öğrendiğimi pekiştirebilmek beni mutlu ediyor.
Signora ve Aidan arasındaki ilişkiden başka Connie'nin hayatı ve Laddy'nin yaşamı kitapta en ilgi çekici yönlerdendi bana göre.
yapılan kursun sonunda İtalya'ya gidip hayallerini gerçekleştirmeleri çok hoşuma gitti, 'keşke ben de en azından dil sınıflarımı alıp İngiltere'ye götürebilsem' dedim okurken.
yarın yeni bir gün ve yeni bir kitapla buluşmak için şimdilik hoşçakalın :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder