okuma şenliğine dahil edemediğim kitap: tanrı daima tebdil-i kıyafet gezer

           laurent gounelle 'nin yazdığı bu kitabı iki günde bitirdim. hem akıcı olmasından dolayı hem de eşim bir öğretmen arkadaşından aldığı için bir an önce geri vereceğini söyleyerek beni sıkıştırdığı için. ben okumadan onu geri verseydi içimde kalırdı zaten :) bu nasıl bir kitap oburluğuysa :D
aslında okumam gereken uzun bir liste var pinuccianın kış okuma şenliği nedeniyle ancak bu kitabı o listede okumadığım kategorilerden birine dahil edemedim maalesef..

                kişisel gelişim tarzı bir kitaptı bu. ben lise ve üniversite yıllarında haddinden fazla gelişim kitabı okumuş ve açıkçası artık genelde bu kitapların aynı tarzından sıkılmaya başlamıştım. bu kitapta da tabi bazı klişe kişisel gelişim cümleleri yok değil ama genele baktığımda kitabı beğendim. bazı cümleler çok hoşuma gitti. ve kitabın bazı yerlerinde çok heyecan verici çok şaşırtıcı olaylar gelişti.
-         --yaşam kimi zaman haksızdı. acısını çektiğim güven eksikliğini çocukluğum açıklıyordu kuşkusuz. bunun sorumlusu ben değildim. ama ben maruz kalıyordum.
----       ‘’Sınavla karşılaştığımızda genellikle öfke ya da umutsuzlukla tepki gösteririz; bize haksızlık gibi gelen şeyi haklı olarak reddederiz. Ama öfke sağırlaştırır, umutsuzluk kör eder. Bize sunulan büyüme fırsatını kaçırırız. Bu durumda sert darbeler ve yenilgiler birbirini izler. Üzerimize çullanan şey kader değildir, mesajını yenilemeye çalışan hayattır.’’
kitabı merak edenlere okumasını şiddetle tavsiye ederimm ;)